"To mógł być rak. Gdybym korzystał z NFZ, z objawami męczyłbym się trzy lata" [LIST] (2024)

Gdy lekarka POZ skierowała pana Krzysztofa na kolonoskopię, usłyszał, że musi czekać prawie rok. "Miałem już objawy i to mógł być rak!" — pisze w liście do Medonetu. "Przecież składki płacimy wszyscy. Pytanie tylko, co z tego wynika. Wniosek nasuwa mi się jeden" — dodaje. Poznajcie jego historię.

"To mógł być rak. Gdybym korzystał z NFZ, z objawami męczyłbym się trzy lata" [LIST] | Motortion / Getty Images

SPIS TREŚCI

• Kolonoskopia na NFZ — termin za rok. A przecież miałem objawy i to mógł być rak!
• "Co mają zrobić ludzie, których nie stać, by leczyć się prywatnie?"

1. "Uruchomiłem swoje kontakty i tylko dzięki nim udało się dość szybko zrobić badanie" — opowiada w liście do Medonetu
2. Okazało się, że musi iść do gastrologa, dostał skierowanie na cito. — Usłyszałem, że moje skierowanie może być zrealizowane za dwa lata lub nawet więcej
3. Pan Krzysztof: nie miałem innego wyjścia, jak iść prywatnie. Kosztowało mnie to już co najmniej 550 zł. Co mają zrobić ludzie, których nie stać, by leczyć się prywatnie? Mają czekać latami? Przecież składki płacimy wszyscy
4. Chcesz opowiedzieć swoją historię, a może chcesz podzielić się opinią? Napisz do redaktorki Medonet: monika.mikolajska@medonet.pl
5. Zrób TEST i sprawdź, czy dobrze dbasz o zdrowie
6. Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu

Poniższy tekst opisuje osobiste doświadczenia czytelnika i zawiera jego prywatne opinie.

Kolonoskopia na NFZ — termin za rok. A przecież miałem objawy i to mógł być rak!

Czytam kolejny już Państwa artykuł, jak ważna jest profilaktyka (chodzi o tekst "Strach przed kolonoskopią to proszenie się o raka. Jestem najlepszym przykładem" — przeczytaj całość). Niedawno też znowu słyszałem, jak jeden z lekarzy mówił, że Polacy badają się zbyt późno. Jest tylko jedno "malutkie" ale. Najlepszym przykładem tego, jak naprawdę wygląda to w naszym kraju, jestem niestety ja sam. Bo jeżeli już są objawy, a człowiek musi czekać dwa lata, by zrobiono mu badanie na NFZ, to jest tu chyba coś bardzo nie tak. Zacznę jednak od początku.

Na zwolnieniu lekarskim przebywam od ponad roku (sprawdź, czego pracodawca może dowiedzieć się z twojego L4). Wykryto u mnie sarkoidozę, potem doszły depresja i krępujące problemy "z brzuchem". Były bolesne zaparcia, biegunki, częste bieganie do toalety i plamienia między tymi wizytami — możliwe, że to pokłosie moich stanów depresyjnych. Jakby nie było, lekarka POZ skierowała mnie na kolonoskopię. I tu zaczęły się schody. Czas oczekiwania na kolonoskopię na NFZ wynosi prawie rok. W żadnym wypadku nie mogłem czekać tak długo, przecież miałem już objawy i przecież to mógł być rak! (Jesteś zagrożony rakiem jelita grubego? Zrób szybki test i sprawdź ryzyko). Uruchomiłem swoje kontakty i tylko dzięki nim udało się dość szybko zrobić badanie (co prawda bez znieczulenia, ale nie żałuję, to jest jak najbardziej do przeżycia).

1. Znieczulenie w kolonoskopii. Dlaczego lekarze czasem odmawiają? Onkolog mówi wprost

Kolonoskopia nie dała odpowiedzi, co do przyczyny moich dolegliwości, ale przynajmniej wykluczyła najgorsze, czyli nowotwór jelita (tak wyglądają pierwsze objawy raka jelita — poznaj historię Grzegorza). Lekarka przepisała mi serię tabletek, które praktycznie i tak niczego nie zmieniły. Dostałem więc skierowanie do gastrologa i to na cito (co znaczy, że musi zostać wykonane natychmiast, bez względnej zwłoki). I tu zaczęły się kolejne schody. Usłyszałem, że moje skierowanie może być zrealizowane za dwa lata lub nawet więcej (dzwoniłem na początku marca, termin był na luty 2026 r.). Zaznaczę, że w moim mieście (170 tys. mieszkańców), a właściwie w całym regionie, są tylko dwa ośrodki z kontraktem NFZ.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo.

"Co mają zrobić ludzie, których nie stać, by leczyć się prywatnie?"

Nie miałem innego wyjścia, jak iść do gastrologa prywatnie. Chcąc skorzystać z usług NFZ, z objawami musiałbym się męczyć wspomniane dwa lata, a biorąc pod uwagę jeszcze kolonoskopię, to przynajmniej trzy lata. To nie wchodziło w rachubę. Ile mnie to kosztowało? 250 zł za pierwszą wizytę, plus opłaty za dodatkowe badania (150 zł za USG) i 150 złotych za każdą kolejną wizytę. To jest już co najmniej 550 zł. Na szczęście mogę sobie na to pozwolić, ale są ludzie, dla których to wydatek nie do udźwignięcia.

A to przecież jest tylko czubek góry lodowej, bo nie mówię już o dostępności do innych specjalistów. W moim mieście na przykład w ogóle nie ma neurologa dziecięcego. A psychiatria? Na wizytę u psychiatry dziecięcego trzeba czekać przynajmniej rok. Co mają zrobić ludzie, których nie stać, by leczyć się prywatnie? Na termin mają czekać latami? Przecież składki płacimy wszyscy. Pytanie tylko, co z tego wynika. Wniosek nasuwa mi się jeden.

W Polsce darmowa i ogólnie dostępna służba (czy raczej ochrona) zdrowia to fikcja (chyba że tę ogólnodostępność rozumieć na zasadzie czekania nie wiadomo ile). I kiedy tak czytam teksty o tym, jak bardzo ważna jest profilaktyka, ogarnia mnie nawet nie tyle złość, ile smutek i rezygnacja. Bo jeżeli pacjent nie ma pieniędzy, nie ma znajomości i musi leczyć się tylko na NFZ, to tak naprawdę skazywany jest na ból, cierpienie, a może i śmierć, bo w pewnych przypadkach po prostu czekać nie można. W mediach lekarze lamentują, że Polacy się nie badają i co jakiś czas pojawiają się kampanie społeczne dotyczące profilaktyki, ale wobec tego, co przeżyłem i napisałem w liście, trzeba sobie powiedzieć jedno: nie każdego stać na tę profilaktykę... Pozdrawiam, Krzysztof.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.

Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.

Treści z serwisu Medonet mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem a jego lekarzem. Serwis ma charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.

• Print Icon
• Mail Icon